een nieuw leven
Door: Erin
Blijf op de hoogte en volg Erin
30 Januari 2014 | Australië, Port Douglas
Het is nu bijna 2 jaar geleden dat ik ben vertrokken naar Australie. Inmiddels heb ik heel wat meegemaakt en zoals de meestal al weten ga ik blijven in Australie.
Het begon allemaal 2 jaar geleden ik vertrok om te gaan backpacken voor 6 maanden. de 6 maanden zijn inmiddels 2 jaar geworden om vervolgens tot altijd te blijven.
Inmiddels heb ik een voltijd baan en een huis om in te wonen samen met mijn liefje vriendje, 4 honden, 15 kippen, 10 cavia's, 8 slangen en 3 hagedissen.
In deze 2 jaar heb ik behoorlijk wat levens veranderingen ondergaan. Het begon als een 21 jarige meisje woonde in huis met haar ouders. Ik kreeg alles wat ik maar wilde hoefde voor vrij weining te betalen en mijn kleren werden gewassen. Mijn moeder ruimde mijn kamer op en kookte iedere avond voor me.
Nu moet ik huur, electriciteit, telefoon rekening, auto registratie, waspoeder, tandpasta, eten, voer voor de dieren en nog veel meer betalen. Ik moet zelf de was en de afwas doen, het huis schoon maken, het vuil buiten zetten, de dieren schoon maken. Ik heb opeens verantwoordelijkheden. Als ik niet naar de supermarkt ga dan hebben we ook geen eten. Het is allemaal wat, wat onze moeders wel niet voor ons doen.
De wasmachine is op dit moment aan het draaien, en ik heb al 1 lading uit gehangen ( er was nog al veel wasgoed ;) )
Ondanks dat ik nu verantwoordelijkheden heb, ben ik nog steeds erg gelukkig en kan ik nu voledig op eigen benen staan zonder hulp van mama of papa. Daar ben ik dan toch best wel trots op.
Ik heb natuurlijk ook nog wel wat heftige dingen meegemaakt. Vorig jaar januari ging ik voor een motor tochtje op shane zijn crossmotor. Je zult het niet geloven maar natuurlijk wordt ik opgejaagd door de honden van de buurman. Ik schrik me helemaal kapot en rij zo een suikergraan veld in. Ik val om met de motor op mijn been. Gelukkig vonden de honden mij niet meer interessant en zijn die weg gegaan. Helaas had ik nu het volgende probleem. Ik kan de motor niet van mijn voet afkrijgen en het begon toch wel behoorlijk pijn te doen. Ik schreeuwde mijn longen uit mijn lijf HELPPP HELPPP PLEASE SOMEBODY HELPPP ME!!!!!!!!!! Gelukkig na ongeveer 5 a 10 minuten hoor ik. ‘yes yes im coming’ de buurman kwam eraan en haalde de motor van mijn voet af. Hij gaf mij ook een lift naar huis. Ik liep een beetje moeilijk maar dacht dat het wel mee zou vallen.
3 dokters bezoeken later werd ik door een zuster geraadpleegd om naar het ziekenhuis te gaan. In het ziekenhuis werd mij verteld dat ik een voledige doorgebrande voet had en dat ik xrays moest krijgen om te zien of het niet door het bot heen was gegaan. Gelukkig was dit niet het geval maar helaas omdat het een tijdje duurde voordat ik naar het ziekenhuis was gegaan was mijn voet flink ontstoken. Ik moest een operatie waarin ze alle ontsteking zouden weg snijden.
Nadat ik deze operatie was ondergaan moest ik iedere week terug komen om te kijken hoe het ging. Ze vertelde mij dat de wond te groot was en dat het niet vanzelf zou Helen. Ik zou een ‘skincraft’ moeten ondergaan. Dit is waar ze vel van een andere plaats van je lichaam afsnijden en het op de wond naaien. Na nog een operatie waar ze de infectie verwijderen en nog een paar weken controle was het dan eindelijk zo ver. Ik kan mijn skincraft krijgen. Ik moest na de operatie een week in bed liggen en mocht mijn voet niet bewegen. Shane mijn vriend had een week vrij genomen zodat hij voor mij kon zorgen de schat dat ie is. Hielp me naar de wc en helpte me douche ( erg beschamend maar gelukkig was hij er voor mij.) vervolgens moest ik nog een hele tijd op krukken lopen maar nu is alles weer goed hoor ! nu heb ik een onwijs groot gaaf liteken waar iedereen hier jaloers op is ;). dit was even alles in grote lijnen.
Nu leef ik in een farm huis met allemaal dieren. het enigste wat nog mist is paarden en koeien. Maar dat komt allemaal nog wel op lange termijn.
Op onze vrije dagen werken wij op een cattle station waar we helpen met de paardrij toeren en vee drijven. Echt onwijs gaaf! Ook mogen we helpen met de quadbike toeren. En dit alles vind plaats in het midden van het regenwoud! Op vrijdag avond doen ze ook een bullride show waar wij dan ook mee helpen. We moeten dan het vee door hekken drijven zodat ze in hokjes komen waar de rijders dan de stieren kunnen klaarmaken en rijden! Shane rijdt ook af en toe een stier ik ben nog niet zo dapper geweest ;). We hebben op de cattle station onwijs leuke mensen onmoet die onwijs aardig zijn en ook erg dankbaar zijn voor onze hulp!
Nou dit was het dan weer voor een tijdje!!
Dikke kussen vanuit australie!
Erin
Het begon allemaal 2 jaar geleden ik vertrok om te gaan backpacken voor 6 maanden. de 6 maanden zijn inmiddels 2 jaar geworden om vervolgens tot altijd te blijven.
Inmiddels heb ik een voltijd baan en een huis om in te wonen samen met mijn liefje vriendje, 4 honden, 15 kippen, 10 cavia's, 8 slangen en 3 hagedissen.
In deze 2 jaar heb ik behoorlijk wat levens veranderingen ondergaan. Het begon als een 21 jarige meisje woonde in huis met haar ouders. Ik kreeg alles wat ik maar wilde hoefde voor vrij weining te betalen en mijn kleren werden gewassen. Mijn moeder ruimde mijn kamer op en kookte iedere avond voor me.
Nu moet ik huur, electriciteit, telefoon rekening, auto registratie, waspoeder, tandpasta, eten, voer voor de dieren en nog veel meer betalen. Ik moet zelf de was en de afwas doen, het huis schoon maken, het vuil buiten zetten, de dieren schoon maken. Ik heb opeens verantwoordelijkheden. Als ik niet naar de supermarkt ga dan hebben we ook geen eten. Het is allemaal wat, wat onze moeders wel niet voor ons doen.
De wasmachine is op dit moment aan het draaien, en ik heb al 1 lading uit gehangen ( er was nog al veel wasgoed ;) )
Ondanks dat ik nu verantwoordelijkheden heb, ben ik nog steeds erg gelukkig en kan ik nu voledig op eigen benen staan zonder hulp van mama of papa. Daar ben ik dan toch best wel trots op.
Ik heb natuurlijk ook nog wel wat heftige dingen meegemaakt. Vorig jaar januari ging ik voor een motor tochtje op shane zijn crossmotor. Je zult het niet geloven maar natuurlijk wordt ik opgejaagd door de honden van de buurman. Ik schrik me helemaal kapot en rij zo een suikergraan veld in. Ik val om met de motor op mijn been. Gelukkig vonden de honden mij niet meer interessant en zijn die weg gegaan. Helaas had ik nu het volgende probleem. Ik kan de motor niet van mijn voet afkrijgen en het begon toch wel behoorlijk pijn te doen. Ik schreeuwde mijn longen uit mijn lijf HELPPP HELPPP PLEASE SOMEBODY HELPPP ME!!!!!!!!!! Gelukkig na ongeveer 5 a 10 minuten hoor ik. ‘yes yes im coming’ de buurman kwam eraan en haalde de motor van mijn voet af. Hij gaf mij ook een lift naar huis. Ik liep een beetje moeilijk maar dacht dat het wel mee zou vallen.
3 dokters bezoeken later werd ik door een zuster geraadpleegd om naar het ziekenhuis te gaan. In het ziekenhuis werd mij verteld dat ik een voledige doorgebrande voet had en dat ik xrays moest krijgen om te zien of het niet door het bot heen was gegaan. Gelukkig was dit niet het geval maar helaas omdat het een tijdje duurde voordat ik naar het ziekenhuis was gegaan was mijn voet flink ontstoken. Ik moest een operatie waarin ze alle ontsteking zouden weg snijden.
Nadat ik deze operatie was ondergaan moest ik iedere week terug komen om te kijken hoe het ging. Ze vertelde mij dat de wond te groot was en dat het niet vanzelf zou Helen. Ik zou een ‘skincraft’ moeten ondergaan. Dit is waar ze vel van een andere plaats van je lichaam afsnijden en het op de wond naaien. Na nog een operatie waar ze de infectie verwijderen en nog een paar weken controle was het dan eindelijk zo ver. Ik kan mijn skincraft krijgen. Ik moest na de operatie een week in bed liggen en mocht mijn voet niet bewegen. Shane mijn vriend had een week vrij genomen zodat hij voor mij kon zorgen de schat dat ie is. Hielp me naar de wc en helpte me douche ( erg beschamend maar gelukkig was hij er voor mij.) vervolgens moest ik nog een hele tijd op krukken lopen maar nu is alles weer goed hoor ! nu heb ik een onwijs groot gaaf liteken waar iedereen hier jaloers op is ;). dit was even alles in grote lijnen.
Nu leef ik in een farm huis met allemaal dieren. het enigste wat nog mist is paarden en koeien. Maar dat komt allemaal nog wel op lange termijn.
Op onze vrije dagen werken wij op een cattle station waar we helpen met de paardrij toeren en vee drijven. Echt onwijs gaaf! Ook mogen we helpen met de quadbike toeren. En dit alles vind plaats in het midden van het regenwoud! Op vrijdag avond doen ze ook een bullride show waar wij dan ook mee helpen. We moeten dan het vee door hekken drijven zodat ze in hokjes komen waar de rijders dan de stieren kunnen klaarmaken en rijden! Shane rijdt ook af en toe een stier ik ben nog niet zo dapper geweest ;). We hebben op de cattle station onwijs leuke mensen onmoet die onwijs aardig zijn en ook erg dankbaar zijn voor onze hulp!
Nou dit was het dan weer voor een tijdje!!
Dikke kussen vanuit australie!
Erin
-
30 Januari 2014 - 08:05
Carline:
Hoiii Erin,
Heel leuk om je verhaal te lezen, ik ben blij voor je dat je je geluk gevonden hebt.
Tuuuurlijk volg ik je ook op facebook.
Veel geluk verder en een dikke kussszzz terug xxx -
30 Januari 2014 - 10:27
Raymond:
Hoi Erin,
Super leuk om te lezen dat je het zo goed hebt daar in Australië! En een huis vol dieren dat wilde je al zo graag. Lekker met dieren bezig zijn dat is jou ding! Geniet ervan en we houden contact via Facebook. Wie weet tot later een keer in Australië (ik hoop dat het ooit gaat lukken). Je blijft me nichtje al zit je zo ver weg. Dikke kusss. -
31 Januari 2014 - 10:10
Wilma:
Hoi Erin,
Prachtig verhaal heb je geschreven op WaarBenJijnu zo startte je ook toen je ging backpacken alweer 2 jaar geleden. Je bent de uitdaging aangegaan en het is je gelukt, heel stoer en dapper, mijn complimenten! Fijn te lezen dat je je geluk gevonden hebt ook ik volg je op facebook en geniet van al het moois wat je met ons deelt. Blijf lekker gelukkig en geniet in Australië , het ga je goed big hug x -
01 Februari 2014 - 13:11
Joke:
Hoi Erin,
Wat een leuk verhaal en wat fijn om wat van je te horen.Op facebook lees ik natuurlijk ook alles.
Lieve Erin ik wens je alle geluk en liefde toe samen met shane en dat jullie samen een hele mooie toekomst hebben!
Heel veel liefs xxx -
06 Februari 2014 - 11:51
Leandra:
Eertje, wat onverwacht maar superleuk dat je hier weer een bericht plaatst!
Ook goed om je Nederlands een klein beetje te behouden want je praat op Skype al aardig "Australisch Nederlands" hihi. Heel erg goed dat je zo goed inburgert in Australie, des te groter de kans dat je straks ook je verblijfsvergunning krijgt!
Ik hoop heel erg voor jou dat de verblijfsvergunning gaat lukken. Als ik je kan helpen met het documenteren van het bewijsmateriaal, of het netjes maken of een statement maken of whatever, laat maar weten schat.
Wanneer ga je het aanvragen en wanneer ga je het indienen? Hoe lang duurt de procedure en hoe lang is het in behandeling?
Tot in september lieverd!
knuffel en liefs / hugs and kisses Lee -
06 Februari 2014 - 16:29
Willy Gies:
Hoi Erin,
Even de tijd genomen om je verslag te lezen. Vanaf 1 januari 2014 ben ik met keuze pensioen, niet meer werkzaam in de hektiek van het onderwijs en dus tijd om je verhaal te lezen.
Heel toevallig ben ik in de maand november 2013 met mijn man naar Australië geweest. We zijn gestart in Cairns en Kuranda. Het is een prachtig land met heel veel vriendelijke mensen.
Ik wens je bij deze dan ook alle geluk van de wereld met je vriend en een mooie toekomst tegemoet.
Groeten,
Willy Gies (docent informatica) -
06 Februari 2014 - 23:07
Mama:
Hai snoesje,
Wat leuk dat je je verslaglegging weer hebt opgepakt.
Leandra wees mij er op. Je hebt al weer leuke en lieve reacties gekregen dus je merkt dat je nog steeds wordt gevolgd.
Wat vliegt de tijd toch om. Nog een week en dan is het precies 2 jaar geleden dat je dit avontuur begon.
Er is zeker veel gebeurd in die periode maar het belangrijkste is toch wel dat je hebt besloten om daar te blijven hetgeen ik goed kan begrijpen. Australie is echt jouw land en je hebt daar nu je leven opgebouwd met the love of your life :). Ik ben heel blij voor je en trots dat je dit avontuur helemaal zelf bent aan gegaan.
Je weet dat wij hier op de achtergrond er altijd voor je zijn.
Hopelijk zien we elkaar weer ergens in augustus of september.
Looking forward to it :)
Kus mam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
